Ubud
Blijf op de hoogte en volg Kees
13 Augustus 2017 | Indonesië, Pulau Aer
Donderdag 10 augustus. Relaxen in Ubud.
Heerlijk een hele dag zonder programma ligt voor ons. Voor de eerste keer deze vakantie kunnen we uitslapen. Na een lekker ontbijt heb ik weer eens in mijn boek gelezen op het terras van ons huisje.
Het hotel bestaat uit allemaal huisjes, rondom een groot rijstveld. Het ligt er prachtig bij, zeker nu de rijst nog zo mooi groen is. Via allerlei paadjes tussen de sawa's kun je naar de overkant lopen. Een oase van rust. Het mooiste groen, is toch wel het groen van jonge rijst.
Tegen de middag wandelen we door Ubud. Er zijn allerlei winkeltjes, het is een gezellig stadje, met veel leuke terrasjes en restaurantjes.
Zoals altijd kopen we een beeldje als souvenir. Het is een 'giving Boeddha'.
Er is zelfs nog even tijd om het zwembad in te gaan en nog in de zon te liggen.
Vrijdag 11 augustus
Vandaag staat er een fietstocht door de dorpjes bij Ubud op het programma, maar we worden pas tussen negen en half tien opgehaald. Bij het ontbijt zitten we bij twee dames en een meisje. Ze komen bekend voor en we blijken ze te kennen van foto's van Dave en Gert. Die hebben samen met hen een stuk door Java gereisd. We komen toch vaak bekende gezichten tegen. De meeste mensen maken toch ongeveer dezelfde reis.
De bus rijdt voor en we zijn met 10 personen, waarvan de helft in het onderwijs zit.
De bus brengt ons naar een plaats waar een heleboel fietsen klaar staan, er gaan nog meer groepen fietsen vandaag.
De gids heet Norman en hij is de derde zoon uit het gezin. Op Bali krijg je je naam in de volgorde van geboorte. Alle oudste kinderen krijgen een vaste naam, de tweede, de derde en de vierde ook. Bij vijf beginnen ze weer opnieuw, die krijgt dus dezelfde naam als de jongen die het eerst is geboren. Voor meisjes geldt hetzelfde, maar dan krijgt de jongensnaam een vrouwelijk voorvoegsel.
Als we de fietsen op maat hebben afgesteld vertrekken we, we gaan eerst een stukje fietsen naar een plaats waar we koffie, thee en chocolade gaan proeven. We kunnen er ook de Luwak koffie proeven. Maar na het zien van de luwak , houden we het bij gewone koffie. De luwak is een katachtig diertje dat de koffiiebessen eet en de pitten (bonen) weer uitpoept. Die bonen worden natuurlijk eerst gewassen en daarna gebrand. Hoewel de Luwak koffie exclusief is, hoef ik hem niet.
Daarna fietsen we weer door en stoppen op verschillende plaatsen om foto's te nemen en om uitleg te krijgen over de rijstbouw. Hoewel voor mijn gevoel elk plekje wat geschikt is voor rijstbouw, hiervoor gebruikt wordt, blijkt het toch onvoldoende te zijn voor de bevolking van Indonesie. Er moet dus rijst worden geïmporteerd.
Drie keer per dag wordt er rijst gegeten en dat door meer dan 260.000.000 mensen. In een kleine dessa, een dorpje, leven de families in een soort compound. Een afgebakend terrein. Daar wonen de grootouders, hun zonen met het gezin en eventueel ook kleinzonen met het gezin. De meisjes gaan na hun huwelijk bij de ouders van hun man op de compound wonen.
Elk terrein heeft een prachtig versierde ingang met twee poortwachters. Meestal twee agressief uitziende dieren. Zij dienen om de boze geesten buiten te houden. De poort zelf is meestal een kunstwerk op zich. Met meteen achter de poort een beeld van een Hindoe-god. Dit is meteen ook het mooiste deel van het terrein. Dan komen de huizen van de gezinnen. Er is een huis duidelijk het mooiste en dat is het huis van de grootouders. Er is ook altijd een gastenverblijf en een gebouw voor de ceremonies.
Nog verder achterin wordt gekookt, spullen bewaard en worden eventueel dieren zoals varkens gehouden. Op het terrein staat ook een altaartje, waar iedereen twee keer per dag komt om te bidden en staat er een altaartje van de voorouders. Best leuk om zo de gezinsstructuur te leren kennen.
Op een gegeven moment zit de fietstocht erop en staat de bus weer klaar. Wij laten de fietsen achter en rijden naar weer een familie compound, waar we een heerlijke lunch voorgeschoteld krijgen.
Na de lunch worden we weer netjes bij ons hotel afgezet. We gaan een lekker biertje in Ubud drinken en boodschappen doen voor de dag van morgen.
Heerlijk een hele dag zonder programma ligt voor ons. Voor de eerste keer deze vakantie kunnen we uitslapen. Na een lekker ontbijt heb ik weer eens in mijn boek gelezen op het terras van ons huisje.
Het hotel bestaat uit allemaal huisjes, rondom een groot rijstveld. Het ligt er prachtig bij, zeker nu de rijst nog zo mooi groen is. Via allerlei paadjes tussen de sawa's kun je naar de overkant lopen. Een oase van rust. Het mooiste groen, is toch wel het groen van jonge rijst.
Tegen de middag wandelen we door Ubud. Er zijn allerlei winkeltjes, het is een gezellig stadje, met veel leuke terrasjes en restaurantjes.
Zoals altijd kopen we een beeldje als souvenir. Het is een 'giving Boeddha'.
Er is zelfs nog even tijd om het zwembad in te gaan en nog in de zon te liggen.
Vrijdag 11 augustus
Vandaag staat er een fietstocht door de dorpjes bij Ubud op het programma, maar we worden pas tussen negen en half tien opgehaald. Bij het ontbijt zitten we bij twee dames en een meisje. Ze komen bekend voor en we blijken ze te kennen van foto's van Dave en Gert. Die hebben samen met hen een stuk door Java gereisd. We komen toch vaak bekende gezichten tegen. De meeste mensen maken toch ongeveer dezelfde reis.
De bus rijdt voor en we zijn met 10 personen, waarvan de helft in het onderwijs zit.
De bus brengt ons naar een plaats waar een heleboel fietsen klaar staan, er gaan nog meer groepen fietsen vandaag.
De gids heet Norman en hij is de derde zoon uit het gezin. Op Bali krijg je je naam in de volgorde van geboorte. Alle oudste kinderen krijgen een vaste naam, de tweede, de derde en de vierde ook. Bij vijf beginnen ze weer opnieuw, die krijgt dus dezelfde naam als de jongen die het eerst is geboren. Voor meisjes geldt hetzelfde, maar dan krijgt de jongensnaam een vrouwelijk voorvoegsel.
Als we de fietsen op maat hebben afgesteld vertrekken we, we gaan eerst een stukje fietsen naar een plaats waar we koffie, thee en chocolade gaan proeven. We kunnen er ook de Luwak koffie proeven. Maar na het zien van de luwak , houden we het bij gewone koffie. De luwak is een katachtig diertje dat de koffiiebessen eet en de pitten (bonen) weer uitpoept. Die bonen worden natuurlijk eerst gewassen en daarna gebrand. Hoewel de Luwak koffie exclusief is, hoef ik hem niet.
Daarna fietsen we weer door en stoppen op verschillende plaatsen om foto's te nemen en om uitleg te krijgen over de rijstbouw. Hoewel voor mijn gevoel elk plekje wat geschikt is voor rijstbouw, hiervoor gebruikt wordt, blijkt het toch onvoldoende te zijn voor de bevolking van Indonesie. Er moet dus rijst worden geïmporteerd.
Drie keer per dag wordt er rijst gegeten en dat door meer dan 260.000.000 mensen. In een kleine dessa, een dorpje, leven de families in een soort compound. Een afgebakend terrein. Daar wonen de grootouders, hun zonen met het gezin en eventueel ook kleinzonen met het gezin. De meisjes gaan na hun huwelijk bij de ouders van hun man op de compound wonen.
Elk terrein heeft een prachtig versierde ingang met twee poortwachters. Meestal twee agressief uitziende dieren. Zij dienen om de boze geesten buiten te houden. De poort zelf is meestal een kunstwerk op zich. Met meteen achter de poort een beeld van een Hindoe-god. Dit is meteen ook het mooiste deel van het terrein. Dan komen de huizen van de gezinnen. Er is een huis duidelijk het mooiste en dat is het huis van de grootouders. Er is ook altijd een gastenverblijf en een gebouw voor de ceremonies.
Nog verder achterin wordt gekookt, spullen bewaard en worden eventueel dieren zoals varkens gehouden. Op het terrein staat ook een altaartje, waar iedereen twee keer per dag komt om te bidden en staat er een altaartje van de voorouders. Best leuk om zo de gezinsstructuur te leren kennen.
Op een gegeven moment zit de fietstocht erop en staat de bus weer klaar. Wij laten de fietsen achter en rijden naar weer een familie compound, waar we een heerlijke lunch voorgeschoteld krijgen.
Na de lunch worden we weer netjes bij ons hotel afgezet. We gaan een lekker biertje in Ubud drinken en boodschappen doen voor de dag van morgen.
-
16 Augustus 2017 - 17:22
Hilke & Paul:
Gemiste kans hoor, die "Kopi Luwak"! Is echt voor fijnproevers, Paul (rasechte koffiefan) vindt het niet te versmaden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
